ผมยืนมองผู้คนมากมายที่เข้ามาอวยพรวันเกิดผม ยกเว้นช่ายสวี่คุนคู่หมั้นของผม ใช่เราเป็นคู่หมั้นกันแล้ว พี่เขาก็แค่คนปากเก่งที่อ่อนด๋อยคนหนึ่ง ขนาดเมื่อคืนนั้นที่ผมเจอเขาที่ผับ หันมาปุ๊ปก็สลบ ไปเลย มันแทบทำให้ผมหยุดหัวเราะไม่ได้เวลาเจอหน้าพี่คุนทีไร “HBD นะน้องคือพี่ไม่รู้จะพูดอะไร” "แค่นี้ล่ะกัน" พี่คุนที่เดินตรงเข้ามาพร้อมกับกล่องของขวัญหนึ่งกล่องใหญ่ๆ “ผมแกะเลยได้ป่ะ” “แล้วแต่น้องเลยครับ” “เดี๋ยวขึ้นไปแกะบนห้องล่ะกัน” “ถ้าไม่ถูกใจผมนะโดนแน่” ผมหยอกล้อพี่สวี่คุนก่อนที่จะเดินกลับไปปิดงานวันเกิดที่แสนน่าเบื่อ สำหรับเด็กอายุ 16 ปี มันน่าเบื่อมากๆที่ต้องมาเจอผู้ใหญ่คุยกับผมเรื่องธุรกิจ “ขอบคุณทุกคนที่มางานนี้นะครับ” หลังจากพูดเสร็จ ผมก็สั่งให้ป้าแม่บ้านเอาของขวัญย้ายไปที่ห้องนอนให้หมด ก่อนที่จะเดินตามไปที่หลัง ณ ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนผมจึงหยิบของขวัญชิ้นสุดท้ายของพี่สวี่คุนมาเปิด “ชอบป่ะ” “พี่ซื้ออะไรมาเนี่ยย” “ชุดนอนไม่ไ ด้นอน” พี่สวี่คุนตอบหน้าตายแต่หูแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศ “โว้ยยย จูบแล้วไม่สลบใ ห้ได้ก่อนเหอะ” “น้อ